روانشناسی

اجتماعی، سیاسی، مذهبی

روانشناسی

اجتماعی، سیاسی، مذهبی

آخرین جرعه این جام

((آخرین    جرعه   این  جام))      فریدون   مشیری                                                             

هممه می پرسند:

چیست درزمزمه مبهم آب؟

چیست در همهمه  دلکش برگ؟

چیست در بازی آن ابر سپید ،         روی این آبی آرام بلند،

که ترا     میبرد  اینگونه     به ژرفای  خیال

چیست  در خلوت  خاموش  کبوترها ؟

چیست   در کوشش  بی  حاصل  موج؟

چیست  در خنده   جام  ؟

که  تو  چندین  ساعت ،             مات و مبهوت به آن مینگری؟!

نه به ابر،  نه به آب  ،    نه به برگ  ،

نه   به  این  آبی آرام بلند   ،

نه  به  این  خلوت  خاموش  کبوتر ها  ،

  نه  به  این آتش   سوزنده  که لغزیده  به جام  ،

من  به این  جمله  نمی  اندیشم  .

من   مناجات   درختان  را هنگام سحر

رقص  عطر گل   یخ  را با   باد

نفس  پاک شقایق  را  در سینه  کوه  ،

صحبت  چلچله ها را با صبح  ،

نبض     پاینده  هستی   را در گندم زار  ،

گردش  رنگ    و طراوت  را در گونه ی گل  ،

همه  را  می  شنوم  ،می  بینم.

من  به  این  جمله  نمی  اندیشم   !

بتو  می  اندیشم

ای  سرا  پا  همه  خوبی  ،       تک  و تنها به  تو می  اندیشم  .

همه  وقت        ،    همه    جا    ،

من   به   هر   حال  که باشم   به  تو  می  اندیشم.

تو  بدان  این  را     ،   تنها  تو  بدان  !

تو  بیا                  تو  بمان  با  من تنها   تو  بمان  !

جای  مهتاب    به تاریکی شب  ها   تو  بتاب

من  فدای    تو    ،    بجای    همه   گلها   تو  بخند  .

اینک   این  من  که  بپای    تو  در افتادم   باز

ریسمانی   کن  از  آن  موی      دراز  ،

تو   بگیر      ،     تو    ببند     !

تو  بخواه     پاسخ   چلچله   ها  را  ،   تو  بگو   !

قصه      ی ابر  و   هوا  را   ،      تو  بخوان  ،

تو   بمان  با  من  ،  تنها   تو  بمان  !

در  دل  ساغر    ،    هستی    تو   بجوش

من  همین   یکنفس  از  جرعه  جانم  باقیست    ،

آخرین  جرعه  این   جام   تهی  را   تو   بنوش  !

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد