علت این که بعد از نماز و دعا دست بر صورت کشیدن آمده است چه می باشد؟

                                                                   بسم الله الرحمن الرحیم

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در خطبه شعبانیه فرمود: وارفعوا ایدیکُم بالدّعاء فى اوقات صلواتکم، فانّها افضلُ السّاعاتِ

ینظراللّه‏ تعالى فیها بالرّحمة الى عباده. هنگام نماز دست‏ها را به دعا بلند کنید که بهترین لحظاتى که خدا با رحمت به بندگانش

مى‏نگرد، این لحظات است. اگر کسى خدا را مناجات کرد او هم جوابش را مى‏دهد(یُجیبهم اذا ناجَوهُ).

  و اگر بنده‏اى احساس دورى کرد و ندا داد، خداوند او را لبیک مى‏ گویدو یُلبّیهم اذا نادَوه.

وقتی انسان دست به دعا برداشت طبق روایات و سنت معصومین(ع) مستحب است آن را به سر و صورت خود بکشد؛ براى این که

لطف خدا به این دست پاسخ داده است، دستى که به سوى خدا دراز مى‏ شود، یقیناً خالى برنمى‏گردد و دستى که عطاى الهى را

دریافت کرد، گرامى است. لذا خوب است آن را به سر و صورت خود بکشد(فلاح السائل، ص 187)

در روایتى از امام صادق(علیه السلام) آمده است بنده دستش را به سوى خداوند عزیز جبار دراز نمى‏ کند مگر این که خداوند حیا

مى‏ کند که آن دست را خالى برگرداند و قرار مى‏دهد در آن از فضل و رحمت خودش آن قدر که بخواهد به همین جهت هرگاه کسى

از شما دعا کرد دستش را برنگرداند مگر این که آن رابه صورت و سر خودش بکشد(وسائل‏الشیعه، ج 7، ص 51)

در صدقه دادن نیز چنین تعبیرى هست که بعد از صدقه دادن دست خود را به صورت و سر بکشید یا آن را ببوئید و ببوسید. نقل شده

امام سجاد(علیه السلام) بعد از صدقه دست خود را مى‏بویید و مى‏فرمود: این دست به دست الهى رسیده، چون خداوند فرموده: هو

یقبلُ التوبة عن عباده و یأخذُ الصدقات؛خداوند توبه بندگانش را مى‏پذیرد و صدقه‏ها را دریافت مى‏ کند (توبه، آیه‏ى 104).

       کتاب شریف «حکمت عبادات» از استاد آیة‏اللّه‏ جوادى آملى را مطالعه بفرمائید